meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Κοριτσάκι που βλέπει διαφημίσεις


Του Βαγγέλη Αυγουλά

Με πραγματική χαρά και ανακούφιση υποδέχτηκα κι εγώ την ανακοίνωση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομίας για την προστασία των καταναλωτών που τέθηκε σε  δημόσια διαβούλευση και το οποίο προβλέπει «την  απαγόρευση μετάδοσης διαφημίσεων παιδικών παιχνιδιών από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, από τις 7 το πρωί ως τις 10 το βράδυ καθημερινά». Υπάρχουν – και θα υπάρξουν κι άλλες- αντιρρήσεις που προέρχονται κυρίως από άμεσα ενδιαφερομένους (κατασκευαστές, εισαγωγείς, εμπόρους παιχνιδιών) αλλά ελπίζω ότι η διαβούλευση θα εξομαλύνει τα κρίσιμα σημεία και θα οδηγήσει σε εξορθολογισμό. ανάλογη ρύθμιση για τις διαφημίσεις παιδικών παιχνιδιών είχε ψηφιστεί στα μέσα της δεκαετίας του '90 αλλά στη συνέχεια – στην ουσία-καταργήθηκε. Γιατί; Η ιστορία είναι μεγάλη, παλαιά, εδράζεται σε κοινωνικά και νομικά επιχειρήματα η εξέταση των οποίων οδήγησε σε «χαλάρωση» της εφαρμογής των διατάξεων, σε εξαιρέσεις, σε «στραβά μάτια», στην κατηγορία των «εκπαιδευτικών παιχνιδιών» και φυσικά σε πλήρη κατάργηση του νόμου , έτσι όπως γίνεται σχεδόν πάντα στην Ελλάδα. Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια και διαφημιστικά σποτ παιχνιδιών αποσύρθηκαν και ποινές επιβλήθηκαν αλλά όλα αυτά ήταν απλώς δια το «φαίνεσθαι».

Στην πραγματικότητα;  «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!». Μια  έκφραση δηλωτική της υποχώρησης και της θυσίας ιδανικών και ηθικών αξιών στον βωμό του χρήματος. Προέρχεται, από όπου και αυτονομήθηκε, από την ταινία του 1964 «Λόλα» του Ντίνου Δημόπουλου. Ο Σπύρος Καλογήρου απειλεί με μαχαίρι το Νίκο Κούρκουλο. «Γιατί θες να με φας;», ρωτάει ο Κούρκουλος. «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», απαντάει ο Καλογήρου. Και κάπως έτσι γράφεται η ιστορία.

Ανεξάρτητα απ΄ όλα αυτά, σύμφωνα με τον Συνήγορο του  Καταναλωτή «Με τον περιορισμό αυτό  επιδιώκεται να επικεντρωθεί το διαφημιστικό μήνυμα στους ενηλίκους, οι οποίοι είναι οι μόνοι υπεύθυνοι να κρίνουν και να επιλέξουν ποιο παιχνίδι ανταποκρίνεται πραγματικά στην ηλικία και στις ανάγκες του παιδιού τους». Το σκεπτικό αυτό διατυπώθηκε  σε μιαν εκδίκαση έφεσης κατά του νόμου το 2001, έφεσης που απορρίφθηκε μεν αλλά ήταν μια από τις πολλές που υποβάλλονταν και που τελικά, κατόρθωσαν να επιβάλουν την άποψη των κατασκευαστών, εισαγωγέων και εμπόρων και η διαφήμιση του παιδικού παιχνιδιού από τηλεοράσεως να αφεθεί στην ουσία περίπου ανεξέλεγκτη.

Σήμερα, η μάχη για την Παιδική Διαφήμιση, για το  «δικαίωμα»  του παιδιού να ενημερώνεται, για τη δυνατότητα του γονιού ή κηδεμόνα να αποφασίζει για τα μηνύματα που η τηλεοπτική διαφήμιση «περνάει» στα παιδιά, για τις γνωστές θέσεις των άμεσα ενδιαφερομένων για τα προϊόντα τους , ξαναρχίζει. Και ξαναρχίζει σε μια περίοδο που η Ελληνική τηλεόραση «φιλοξενεί» - έναντι αδράς αμοιβής- διαφημίσεις παιδικών παιχνιδιών που όχι μόνο παρακάμπτουν τη δυνατότητα  ή και την επιθυμία ενός γονέα/κηδεμόνα να προστατεύσει το παιδί του (με ποιον τρόπο δεν μπορώ να αντιληφθώ παρά μόνο με το να κλείνει η τηλεόραση κάθε τρεις και λίγο) αλλά και είναι τόσο πρόχειρες, κακο-κατασκευασμένες, αμελέτητες , παραπειστικές και παραπλανητικές που δεν απειλούν μόνο τα παιδιά με επικίνδυνα μηνύματα αλλά τους παραποιούν, τους καταστρέφουν και την όποια αισθητική τους.

Η σχετική ρύθμιση (άρθρο 7 του νομοσχεδίου) εντάσσεται στις διατάξεις που διέπουν τα θέματα των διαφημίσεων, οι οποίες προβλέπουν ακόμη ότι με υπουργική απόφαση μπορεί να θεσπίζονται ειδικοί κανόνες για τη διαφήμιση ειδικών κατηγοριών αγαθών και υπηρεσιών, «ώστε να εξασφαλίζεται η πραγματική δυνατότητα του καταναλωτή να πληροφορείται τις τιμές και τα χαρακτηριστικά των αγαθών και υπηρεσιών για να μπορεί να κρίνει την ποιότητα και την τιμή». Το ίδιο έχει γίνει – και είχε ψηφιστεί-  το 1994 αλλά σιγά- σιγά, αφέθηκε στη μοίρα του και σήμερα είναι σαν να μην υπάρχει.

Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ευρύτερο πλέγμα ρυθμίσεων για την προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών - καταναλωτών (και των προσωπικών τους δεδομένων) ενώ προβλέπεται η δυνατότητα λήψης περιοριστικών μέτρων στη διάθεση προϊόντων που προκαλούν φόβο, παροτρύνουν σε βία, προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καλλιεργούν διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, θρησκείας κλπ, εγείρουν τον πρόωρο ερωτισμό κ.α. Τα σχετικά θέματα θα κρίνονται από επιτροπή προστασίας ανηλίκων που θα συσταθεί στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου.

Το νομοσχέδιο έχει ακόμη ρυθμίσεις για τους γενικούς όρους συναλλαγών, τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, τις πωλήσεις εξ αποστάσεως, την προστασία της υγείας και ασφάλειας των καταναλωτών, την επεξεργασία των καταγγελιών των καταναλωτών, τις καταναλωτικές οργανώσεις και την άσκηση συλλογικών αγωγών, ενώ προβλέπεται δυνατότητα προστασίας και των μικρών επιχειρήσεων με βάση το νόμο για τον καταναλωτή.

Σύμφωνα με  ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου Οικονομίας οι βασικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου θέτουν ενιαίους ορισμούς  του προμηθευτή, αλλά και του πωλητή ή του παραγωγού, οι οποίοι αποτελούν εξειδίκευση του ορισμού του προμηθευτή ανάλογα με τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από την εκάστοτε ασκούμενη από αυτόν εμπορική δραστηριότητα, ενώ  υιοθετείται ένας ενιαίος ορισμός του καταναλωτή. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα και σε προμηθευτές ηλεκτρονικού εμπορίου για την εφαρμογή αυτοματοποιημένων διαδικασιών κατά τον σχεδιασμό όρων και προϋποθέσεων χρήσης, ενισχύοντας την αξιοπιστία των ηλεκτρονικών καταστημάτων στους καταναλωτές.

Με γνώμονα τη δικαιολογημένη μέριμνα υπέρ του αδύναμου μέρους, μια μικρή ή πολύ μικρή επιχείρηση θα είναι σε θέση να αμυνθεί απέναντι σε μία σύμβαση που εμπεριέχει γενικούς όρους συναλλαγών.

Βέβαια όλα αυτά είναι αρκετά πολύπλοκα για να τα αναλύσουμε σε ένα άρθρο. Αλλά η ψήφιση ενός νέου νόμου είναι απαραίτητη. Η θωράκισή του πιο απαραίτητη. Και η τήρησή του υποχρεωτική. Γιατί άλλο πράγμα τα παιχνίδια και άλλο τα παιδιά μας.



Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

ΑΝΑΓΛΥΦΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΠΟΥ "ΜΙΛΑΝΕ" ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ



Η αφή και η ακοή είναι οι κύριες αισθήσεις τις οποίες χρησιμοποιούν τα άτομα με οπτική αναπηρία για την πρόσβασή τους σε πληροφορίες γραφικών ώστε να αποκτήσουν γνώσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος χώρου τους.

Μέχρι σήμερα οι απτικοί χάρτες περιλαμβάνουν ανάγλυφα γραφικά τα οποία είναι αναγνώσιμα μόνο με την αφή. Οι τεχνολογίες της πληροφορίας επιτρέπουν πλέον τη μετατροπή των χωρικών πληροφοριών σε απτική, ακουστική και απτικο-ακουστική μορφή. Τα πλεονεκτήματα των απτικών γραφικών μπορούν πλέον να συνδυαστούν με ακουστική πληροφορία χρησιμοποιώντας κατάλληλες συσκευές. Οι ταμπλέτες αφής είναι ειδικές συσκευές οι οποίες παρέχουν στους χρήστες ταυτόχρονα απτικές και ακουστικές πληροφορίες ενώ «διαβάζουν» απτικό υλικό που έχει τοποθετηθεί στην επιφάνειά τους. Στην περίπτωση των απτικο-ακουστικών χαρτών η πληροφορία παρουσιάζεται από απτικά σύμβολα, ακουστικά σύμβολα, απτικο-ακουστικά σύμβολα (συνδυασμός) καθώς και ετικέτες Braille.

Η Επιτροπή Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών και Το Εργαστήριο Φωνής και Προσβασιμότητας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, διοργάνωσαν  το απόγευμα της  Παρασκευής 16 Ιουνίου 2017 στο Αμφιθέατρο του ΚΕΑΤ στην Καλλιθέα, την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του έργου "ATMAPS" ως προς τον καθορισμό απτικών, ακουστικών και απτικο-ακουστικών συμβόλων που χρησιμοποιούνται σε ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών τύπων χαρτών, χρήσιμων στην εκπαίδευση και κατάρτιση των ατόμων με οπτική αναπηρία.


To έργο ATMAPS «Καθορισμός συμβόλων που χρησιμοποιούνται σε απτικο-ακουστικούς χάρτες για άτομα με τύφλωση» (Specification of symbols used on Audio-Tactile Maps for individuals with blindness - ATMAPS, Project No. 543316-LLP-1-2013-1-GR-KA3-KA3MP) χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του Προγράμματος “Lifelong Learning Programme Key Activity 3 - ICT Multilateral Projects”.

Δέκα νέοι με οπτική αναπηρία, υπό τις κατευθύνσεις των στελεχών της Μονάδας Προσβασιμότητας του ΕΚΠΑ κ.κ. Μαρίας Εμμανουήλ και Βιβής Ρίγκα, προσέγγισαν πιλοτικά, απτικο-ακουστικά τρεις χάρτες, και αξιολόγησαν τα έως τώρα αποτελέσματα του έργου.

Το πρωί της ίδιας ημέρας, ο καθηγητής του ΕΚΠΑ κ. Γεώργιος Κουρουπέτρογλου, συντόνισε στο ΚΕΑΤ παρουσίαση του έργου σε βλέποντες επιστήμονες και εργαζόμενους στον ευρύτερο χώρο της Ειδικής Εκπαίδευσης και της Αναπηρίας.

Την απογευματινή δράση, υποστήριξαν εθελοντικά για τη Νεολαία του Π.Σ.Τ. οι δασκάλες ειδικής εκπαίδευσης Μαρία Στεργίου και Βάσω Τριδήμα.



Το έργο ATMAPS προβάλει τις βασικές ανάγκες, τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αφορούν στη δημιουργία απτικο-ακουστικών χαρτών.

Ο κύριος σκοπός του έργου είναι ο καθορισμός των απτικών, ακουστικών και απτικο-ακουστικών συμβόλων για τη χρήση τους σε απτικο-ακουστικούς χάρτες οι οποίοι  χρησιμοποιούνται συχνά στην εκπαίδευση και κατάρτιση των ατόμων με τύφλωση.

Επίσης, το έργο θα επικεντρωθεί στην κατάρτιση εκπαιδευτών των ατόμων με τύφλωση, εκπαιδευτών προσανατολισμού και κινητικότητας, καθώς και ειδικών αποκατάστασης και σχεδιαστών βοηθημάτων προσανατολισμού και κινητικότητας, προκειμένου να είναι σε θέση να κατασκευάσουν απτικο-ακουστικούς χάρτες.


Επιπλέον, ανάμεσα στους κύριους σκοπούς του προγράμματος είναι η εκπαίδευση των ατόμων τύφλωση στη χρήση απτικο-ακουστικών χαρτών.

Πιο αναλυτικά, Οι στόχοι του έργου είναι:

1.Εξαγωγή προδιαγραφών απτικο-ακουστικών συμβόλων μέσα από εξειδικευμένη έρευνα.
2.Προώθηση της χρήσης μίας κοινής «απτικο-ακουστικής γλώσσας» η οποία θα διέπει την κατασκευή απτικο-ακουστικών χαρτών.
3.Ενίσχυση της συστηματικής παραγωγής απτικο-ακουστικών χαρτών που θα επισημαίνει και θα ικανοποιεί τις ιδιαίτερες ανάγκες των ατόμων με τύφλωση.
4.Βελτίωση των προγραμμάτων σπουδών για τα άτομα με τύφλωση με τη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και τη χρήση πολυαισθητηριακού εκπαιδευτικού υλικού.
5.Προώθηση της πολυαισθητηριακής προσέγγισης για τη διδασκαλία ατόμων με τύφλωση.
6.Ανάπτυξη νέων, πρωτοποριακών βοηθημάτων προσανατολισμού και κινητικότητας τα οποία θα δημιουργήσουν προοπτικές στο συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο του προσανατολισμού και της κινητικότητας.
7.Η παροχή εξειδικευμένης κατάρτισης των τελικών χρηστών σχετικά με την παραγωγή απτικο-ακουστικών χαρτών καθώς και τη χρήση τους με τις ειδικές ταμπλέτες αφής.

Εταίροι του έργου:
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (Συντονιστής έργου)
GeoImaging Ltd, Κύπρος
Mustafa Kemal University, Αντιόχεια, Τουρκία
Association of Barrier Free Access, Κωνσταντινούπολη,Τουρκία

Για περισσότερες πληροφορίες – Επικοινωνία:
Συντονιστής έργου: Καθηγητής Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής
Εγνατία 156, 540 06 Θεσσαλονίκη
ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: info@atmaps.eu



Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

"Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Ήταν στην κυριολεξία υπέροχα αποκαλυπτικό το άρθρο του Χάρη Παυλίδη που είδε το φώς της ηλεκτρονικής δημοσιότητας  το Σάββατο στο www.lykavitos.gr  με τίτλο «Ο αναθεωρητής της Δεξιάς» και αναφερόταν στον Μεγάλο δημιουργό Μάνο Χατζιδάκι από μιαν άλλη πλευρά του απ΄ αυτές που έχουμε συνηθίσει να μαθαίνουμε.  Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη . Πρόδιδε έναν μελετημένο και σοβαρό μελετητή τόσο του ίδιου του Χατζιδάκι όσο και συγκλονιστικές θέσεις και απόψεις που δεν ήταν βέβαια άγνωστες αλλά ήταν κτήμα μόνον αυτών των ολίγων που γνώριζαν καλά τον ίδιο το Χατζιδάκι . Έριχνε φως σε πράξεις, λόγια, ενέργειές του Χατζιδάκι που ελάχιστο φως δημοσιότητας είχαν «δει» και τα παλαιότερα χρόνια αλλά και μετά το θάνατο – το  1994- του μεγαλοφυούς Ξανθιώτη συνθέτη που άλλαξε – μαζί και με άλλους σπουδαίους δημιουργούς- την πορεία της σύγχρονης Ελληνικής Μουσικής αλλά και την αισθητική του Ραδιοφώνου, για όσο χρόνο τον άφησαν να το κάνει. Κυρίως με εκείνο το έξοχο «Τρίτο Πρόγραμμα» , μετά το 1975, το οποίο μόνο από διηγήσεις σοβαρών ανθρώπων και κάποιες ηχογραφήσεις γνωρίζω αφού γεννήθηκα 6-7 χρόνια μετά την αποχώρηση του Χατζιδάκι από την ΕΡΤ, το 1982, μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ.

Ο Χάρης Παυλίδης, δημοσιογράφος του ραδιοφώνου που εργάσθηκε  σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά, ιδρυτικό στέλεχος και διευθυντής ειδήσεων στην ελεύθερη ραδιοφωνία Κανάλι 1, σχολιαστής στον  ΑΘΗΝΑ 9,84, αρθρογράφος, σχολιογράφος και στέλεχος σε πολλά ΜΜΕ έχει ικανότητα και γνώση των θεμάτων με τα οποία ασχολείται.

Τον ευχαριστώ για τα κείμενά του – που μάλλον αργά ανακάλυψα-  και είναι βέβαιο ότι από εδώ και πέρα, θα τον «ψάχνω».

«Δανείζομαι» με κάθε σεβασμό στον κ. Παυλίδη και τη μνήμη του Χατζιδάκι μερικά  τμήματα του άρθρου:

«Το «βαλς των χαμένων ονείρων» θα συνεχίσει να ακούγεται σε πείσμα του λαϊκισμού και του «τσιφτετελισμού» που έχει μετατρέψει την πολιτική και την πολιτιστική ζωή της χώρας σε «σκυλάδικο». Το βαλς των χαμένων ονείρων, επίκαιρο όσο ποτέ στις μέρες μας, συνοδεύει νοσταλγικά το κενό που άφησε πριν από 23 χρόνια ο Μάνος Χατζιδάκις. Κενό που δεν αφορά μόνο την μουσική παιδεία του συνθέτη, αλλά σε μεγάλο βαθμό τους πολιτικούς στοχασμούς που δεν μπόρεσε να μετουσιώσει σε θέσεις η αστική παράταξη. Κι αυτό γιατί ο Μάνος Χατζιδάκις δεν ανήκε στην «καιροσκοπική δεξιά».

Πίστευε, αντιθέτως, σε μια «δεξιά» που δεν εφησύχαζε σοσιαλιστικά και που παρά τις παθογένειες της- σε αντίθεση με την άκρα αριστερά- ανεχόταν τον διάλογο και την αντίθεση. «Είμαι όντως αναθεωρητής», είχε πει σε μια συνέντευξη, «και η αστική παράταξη είναι η μόνη που το ανέχεται αυτό».

Και αυτά, για έναν άνθρωπο  σαν κι εμένα που δεν έχω γίνει ακόμα 30 χρονών αλλά καλούμαι  μιαν ολόκληρη ζωή να αντιμετωπίσω  ένα σκληρό, δύσβατο, κακοτράχαλο δρόμο σ΄ έναν κόσμο χωρίς χρώματα, αποτελούν καινούργιες ειδήσεις αφού για τις πολιτικές θέσεις του Χατζιδάκι, η γνώση μου ήταν ότι «ανήκε στη Δεξιά, ενώ ο Θεοδωράκης στην Αριστερά». Είναι στοιχεία που για μένα αποτελούν νέα έμπνευση. Κι όπως γράφει ο κ. Παυλίδης:

«Ο Μάνος Χατζιδάκις υπήρξε πηγή έμπνευσης για έναν κόσμο που τα ιδανικά του δεν χωρούσαν «σ’ έναν γεμάτο προκαταλήψεις «φιλελευθερισμό», ανεπαρκέστατο για ν’ απαντήσει στα τόσα ερωτήματα που μας περιβάλλει σαν Έλληνες και Ευρωπαίους ο παρόντας χρόνος». Η ανατρεπτική σκέψη αυτού του ξεχωριστού δημιουργού δεν χωρούσε σε κόμματα.

Γι αυτό και στη Νέα Δημοκρατία, της οποίας ο ιδρυτής Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε στενός φίλος του, δεν ασπάστηκαν τις προωθημένες φιλελεύθερες απόψεις του. Και πως θα μπορούσε άλλωστε όταν οι «κλειδοκράτορες» του κόμματος τον άκουγαν να λέει ότι, «Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να ξαναγίνει Νέα. Τουλάχιστον με την ίδια ειλικρίνεια που την εδραίωσε ο δημιουργός της αλλά και με το περιεχόμενο που της επιβάλλει ο χρόνος που ζούμε».
«Στερούμεθα», είχε πει, «ιδεολογίας, στερούμεθα στόχων, στερούμεθα περιεχομένου. Και προπαντός στερούμεθα σύγχρονης σκέψης». Γιατί ο Μάνος Χατζιδάκις όπως συγκρουόταν με τις ιδεοληψίες της αριστεράς, έτσι δεν ανεχόταν να υπηρετεί αισθηματολογικά τον αντικομμουνισμό».

Βεβαίως, Δεξιός ήταν ο Χατζιδάκις. Νεοδημοκράτης και φίλος στενός του Καραμανλή. Αλλά, «….  το 1983, όταν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ήταν ο Βασίλης Μιχαλολιάκος, αποχώρησε οργισμένος από το φεστιβάλ της νεολαίας όταν μια ομάδα ΟΝΝΕδιτών φώναζε «Φέρτε μας τον Σαλαμπάση» (ο τραγουδιστής του σουξέ «Σ’ αγαπάω μ’ ακούς»). Αμέσως μετά προέβη σε μια δήλωση που έμεινε στην ιστορία. «Είναι νεολαία αναψυκτηρίου». Και φυσικά δεν δίστασε να αποδεχθεί πρόσκληση της νεολαίας του «Ρήγα Φεραίου» (ΚΚΕ εσωτερικού) και μετά το τέλος της συναυλίας να δηλώσει ότι έπαιξε μπροστά σε μια «πολιτισμένη νεολαία».

Αντιλαμβάνομαι ότι ο άνθρωπος, ο ποιητής, ο δημιουργός Μάνος Χατζιδάκις ήταν  σπουδαίος, με το θάρρος της γνώμης του που ποτέ του δεν έγινε Αριστερός ή φιλο-Κομμουνιστής αλλά και που ουδέποτε «χαρίστηκε» στην παράταξη που προτιμούσε. Κι όταν το 1975, η παράταξή του αυτή, ο ίδιος ο Καραμανλής του εμπιστεύτηκαν τη δημιουργία του Τρίτου Προγράμματος, έκανε απλώς ΚΑΛΑ τη δουλειά του και υπηρέτησε το όραμά του .

«Αυτός ο «δεξιός» Μάνος Χατζιδάκις» γράφει ο Χάρης Παυλίδης,  «σε κάποια  περίπτωση που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε υποχρεωθεί να πάρει σκληρά μέτρα είχε πει «Καλώς ή κακώς, η παρούσα κυβέρνηση έλαβε μέτρα, και μάλιστα αυστηρά, για να αποτρέψει κατά την κρίση της τη βέβαιη οικονομική καταστροφή του τόπου». Σημείωνε δε ότι πρέπει η κυβέρνηση «να σταματήσει η αμπάριζα της αναλήψεως των ευθυνών και η μεταβίβαση τους από τη μια παράταξη στην άλλη». Γι αυτό και θεωρούσε ότι ενώ είναι απαραίτητη η ομοψυχία, εν τούτοις δεν επιτυγχάνεται «Διότι οι Έλληνες κάποτε, έστω για λίγο, ξυπνούν και μετά ξανακοιμούνται μακαρίως».

Μακάρι όλοι οι «Δεξιοί» και οι «Αριστεροί» και οι «Κεντρώοι» Έλληνες  να ήταν έτσι.


Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Η ΓΕΦΥΡΑ ΖΩΗΣ ΑΜΕΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΝΑΥΤΟΥ!

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς με τους διευθυντές του Οίκου Ναύτου και αντιπροσωπεία της Γέφυρας Ζωής

Αντιπροσωπεία του Συλλόγου ΑμεΑ «Γέφυρα Ζωής» επισκέφθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης 15 Ιουνίου 2017 τον ιστορικό «Οίκο Ναύτου» στον Πειραιά, παραδίδοντας στον Πρόεδρο του φορέα κ. Βαγγέλη Αυγουλά, ένα δώρο μεγάλης συμβολικής και ουσιαστικής σημασίας!

Γονείς και εθελοντές της Γέφυρας Ζωής υπό τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Διονύση Γουράνιο, ενημέρωσαν αναλυτικά τους Διευθυντές του Οίκου Ναύτου κ. κ. Δαμιανό Ευσταθίου, Κωνσταντίνα Μιχαλοπούλου και Ευτυχία Ευφραιμίδου για το κοινωνικό έργο του Συλλόγου, ενώ με ιδιαιτέρως θερμά λόγια μίλησε το Δ.Σ. της Γέφυρας Ζωής για τον κ. Αυγουλά, με τον Πρόεδρο κ. Γουράνιο να σημειώνει μεταξύ άλλων: «Γνωρίζουμε πόσο ουσιαστικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει η δουλειά και η συμβολή του Βαγγέλη Αυγουλά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, καθώς εκείνος είναι αρωγός και συμπαραστάτης της Γέφυρας Ζωής από την πρώτη μέρα ίδρυσης του Συλλόγου μας και από όποια θέση, αυτοδιοικητική, κυβερνητική ή και κοινωνική και αν έχει βρεθεί έως σήμερα».

Ο Βαγγέλης Αυγουλάς με τους διευθυντές του Οίκου Ναύτου και αντιπροσωπεία της Γέφυρας Ζωής με το μαξιλάρι

μαξιλάρι ζωγραφισμένο και με μηνύματα από 100 και πλέον παιδιά με και χωρίς αναπηρία

Η Γέφυρα Ζωής, είναι ένας μη κερδοσκοπικός φορέας φτιαγμένος από γονείς παιδιών με αναπηρίες και εθελοντές, ο οποίος προσφέρει ψυχαγωγικές δραστηριότητες και δημιουργική απασχόληση, σε δεκάδες παιδιά και νέους με αναπηρίες από όλη τη Δυτική Αθήνα.

Πρόσφατα, με την υποστήριξη της Coco-Mat Greece, πάνω από 1.100 παιδιά και νέοι με και χωρίς αναπηρία, συνυπήρξαν στο Χαϊδάρι και ζωγράφισαν μαξιλάρια αλληλοαποδοχής και αγάπης, συνολικής επιφάνειας 60 ΤΜ.!

Δείτε εδώ σχετικό ρεπορτάζ:
http://meallamatia.blogspot.com/2017/05/blog-post_30.html

Ένα τέτοιο μεγάλο μαξιλάρι κοινωνικής συνύπαρξης, ζωγραφισμένο και με μηνύματα από 100 και πλέον παιδιά με και χωρίς αναπηρία, δώρισε η Γέφυρα Ζωής με σχετική αφιέρωση του Δ.Σ. στον Οίκο Ναύτου και τον Πρόεδρο κ. Βαγγέλη Αυγουλά!

Οι γονείς της Γέφυρας Ζωής ζήτησαν από τον κ. Αυγουλά να μπει μπροστά στην προσπάθεια τους για κρατικές στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης, ενώ εκείνος ανταποκρινόμενος θετικά, σημείωσε επιπλέον την ανάγκη περαιτέρω δημιουργικών συμπράξεων και κοινών δράσεων όλων των μη κερδοσκοπικών, γονεϊκών φορέων για ΑμεΑ της Αττικής και κατ’ επέκταση της χώρας, με στόχο μεταξύ άλλων την κοινωνική ένταξη και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σε θέματα Διαφορετικότητας.

Μάθετε περισσότερα για το έργο και τις δράσεις της Γέφυρας Ζωής στο
http://www.gefirazois.gr/

μηνύματα στα μαξιλάριμηνύματα στα μαξιλάρι

μηνύματα στο μαξιλάρι



Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ 5 ΜΚΟ

Κείμενο: Χρήστος Αργύρης.

Παιδιά που πρέπει να κερδίσουν τη μάχη με τη ζωή. Παιδιά που πρέπει να παλέψουν με την αναπηρία. Με το τραύμα, σωματικό ή ψυχολογικό. Παιδιά που πρέπει να νιώσουν ότι αξίζουν. Παιδιά που πρέπει να ξαναγίνουν παιδιά. Είναι ένας μεγάλος αγώνας που αξίζει τον κόπο. Αλλά χρειάζεται πόρους...

Για δεύτερη χρονιά φέτος, η Visa στηρίζει οργανισμούς που στέκονται αλληλέγγυοι σε συνανθρώπους μας οι οποίοι έχουν ανάγκη. Μέσω του προγράμματος αλληλεγγύης της Visa και με την υποστήριξη συνεργαζόμενων τραπεζών, διατίθεται 1.000.000 σε 15 ΜΚΟ που κάνουν σημαντικό κοινωνικό έργο.

Μιλήσαμε με τους επικεφαλής 5 οργανισμών που εστιάζουν στη φροντίδα των παιδιών. Μέσα από τα λόγια τους, γίνεται ξεκάθαρο ότι οι ανάγκες είναι μεγάλες αλλά το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί. Η ενίσχυση των δράσεών τους έχει άμεσο αντίκρισμα: Κερδισμένες ζωές. Και κοινωνικό κεφάλαιο για το μέλλον.

Η Κιβωτός του Κόσμου - Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου.

Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου

«Τα παιδιά που έρχονται στην Κιβωτό έχουν τα χειρότερα βιώματα από τα σπίτια που έχουν ζήσει. Είναι παιδιά εγκατελειμμένα, παραμελημένα, κακοποιημένα και το μόνο που αισθάνονται για τον εαυτό τους είναι ότι "εγώ δεν αξίζω πολλά". Αυτό προσπαθούμε να αλλάξουμε. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να το αντιστρέψει κανείς και ένας τρόπος είναι να βάλουμε αυτό το παιδί μέσα σε ένα όμορφο σπίτι που θα αποπνέει ασφάλεια και ειρήνη, ώστε να αρχίσει να ονειρεύεται ότι στη ζωή του έτσι θα θέλει να κάνει το δικό του σπίτι. Και την οικογένειά του. Θα σας έλεγα ότι αυτό είναι η όλη ουσία του έργου μας: Να μπορέσουμε να ξανακάνουμε το παιδί παιδί.

Η Κιβωτός του Κόσμου είναι ένας οργανισμός με μεγάλη εμπειρία πάνω στα δύσκολα παιδιά, τα οποία δεν τα δέχονται πολλά ιδρύματα γιατί δεν έχουν τη σωστή εμπειρία και το εξειδικευμένo προσωπικό για να μπορέσουν να τα θεραπεύσουν. Για αυτό κι εμείς μιλάμε για θεραπεία τραύματος. Υπάρχουν πολλά τραυματισμένα παιδιά, φοβισμένα, για τα οποία η πρώτη εικόνα που θα αντικρίσουν όταν θα έρθουν στο νέο τους σπίτι είναι πάρα πολύ σπουδαία και σημαντική. Δεν θα ξεχάσω ένα παιδάκι περίπου 10 ετών που είχε περάσει από πολλά ιδρύματα και δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί. Όταν, λοιπόν, μπήκε μέσα στο χώρο μας και είδε το περιβάλλον, τα χρώματα -γιατί εδώ δεν υπάρχει η αίσθηση του ιδρύματος, έχουμε δημιουργήσει την αίσθηση μιας οικογένειας- άρχισε και κοιτούσε πάνω, αριστερά, δεξιά. Του μίλησαν οι κοινωνικοί λειτουργοί, κάναμε ένα μικρό πάρτι για να το υποδεχθούμε και στο τέλος ρώτησε: "Πού βρίσκομαι; Τι είναι εδώ;" Άρχισαν να του εξηγούν οι άνθρωποι ότι "εδώ θα είναι το νέο σου το σπίτι", πάλι άκουγε, άκουγε, άκουγε και στο τέλος είπε: "εδώ μου αρέσει!" Αυτό το παιδί, σήμερα έχει προχωρήσει στη ζωή του, έχει προοδεύσει. Γιατί όλα τα πράγματα γύρω του και οι άνθρωποι δεν μίλησαν με λόγια, αλλά με παράδειγμα. Το πιο σπουδαίο πράγμα που προσφέρουμε στα παιδιά είναι το παράδειγμα μας και αυτές οι δόσεις ομορφιάς που χρειάζεται ο καθένας για να ξαναβρεί τη φύση του. Τα περισσότερα μας ρωτούν: "Μα, το μπορώ αυτό;" Μα, είμαι κι εγώ αυτό;"

"Βεβαίως είσαι!" Και θα πρέπει να πιάσεις το παιδί από το χέρι και να το οδηγήσεις εκεί βαθιά μέσα, όπως μας λέει και το Ευαγγέλιο, όπου υπάρχει ο παράδεισός μας. Προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά να ξαναβρούν το χαμένο τους παράδεισο, αναπαριστώντας τον γύρω τους. Με τους ανθρώπους και με το σπίτι το οποίο θα αποπνέει ομορφιά, ειρήνη και γαλήνη.

Ο πληθυσμός μας, όμως, συνεχώς αυξάνεται και βρισκόμαστε σε διαρκή αναζήτηση στέγης. Έτσι, με τη βοήθεια της Visa, θα στεγάσουμε περισσότερα παιδάκια που το έχουν πραγματικά μεγάλη ανάγκη. Έχουμε την αγωνία να εξασφαλίσουμε πόρους που θα μας επιτρέψουν να δώσουμε στα παιδιά μας την καλλιέργεια και την ασφάλεια που χρειάζονται. Επομένως, ενέργειες όπως της Visa είναι για μας το οξυγόνο που μας βοηθά να συνεχίσουμε το έργο μας. Η Κιβωτός, ως ένας Μη Κυβερνητικός Οργανισμός, δεν έχει λάβει ποτέ κρατικά χρήματα και αυτή τη στιγμή καταφέρνουμε με τη συνδρομή του κόσμου και ενεργειών όπως αυτή της Visa να μπορούμε να δίνουμε στα παιδιά μας ίσες ευκαιρίες, να τα βοηθούμε, να μορφώνουμε, να τα καλλιεργούμε, να τους δίνουμε το πιο βασικό αγαθό που είναι η στέγη. Τα χρήματα που θα λάβουμε θα τα χρησιμοποιήσουμε για να στήσουμε δύο νέα σπίτια φιλοξενίας, ένα στο Κερατσίνι και ένα στην Άνοιξη. Είναι σπίτια που μας ήρθαν από δωρεά, αλλά χρειάζονται μεγάλη ανακαίνιση.»

Tο Χαμόγελο του Παιδιού - Κώστας Γιαννόπουλος.

Κώστας Γιαννόπουλος

 «Ο στόχος μας και μόνο που είναι το "να χαμογελά κάθε παιδί" και η επίτευξή του προσδίδει νόημα σε κάθε τι που κάνουμε. Για εμένα προσωπικά φυσικά υπάρχει και κάτι παραπάνω. Ακολουθώ την επιθυμία του παιδιού μου, του Ανδρέα, που 21 χρόνια πριν μου έδωσε την εντολή και μέχρι σήμερα -κάθε μέρα, με κάθε πράξη και απόφαση- προσπαθώ να υλοποιήσω το όραμά του. Θέλω να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης του. Μετά από 21 χρόνια εγώ αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουν στο "Χαμόγελο" -οι συνεργάτες, οι εθελοντές, οι υποστηρικτές- συνεχίζουμε να συγκινούμαστε, να στεναχωριόμαστε, να παλεύουμε ενάντια στην αδικία που έχει υποστεί κάθε παιδί. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό, κάθε οικογένεια, κάθε ανάγκη, κάθε ιστορία και η κάθε μία ξεχωριστά και όλες μαζί, μας δίνουν το νόημα να συνεχίσουμε με πάθος, δύναμη και αποφασιστικότητα… μέχρι να χαμογελάσει κάθε παιδί!

Η Visa στηρίζει "Το Χαμόγελο του Παιδιού" με συνέπεια, ιδιαίτερη ευαισθησία και διακριτικότητα. Το 2016, με την υποστήριξή της, "Το Χαμόγελο του Παιδιού" αναβάθμισε τις υποδομές του για τα παιδιά και τις οικογένειες που στηρίζει με σοβαρά προβλήματα διαβίωσης, μέσω της αγοράς οχήματος εξοπλισμένου με ψυγείο για την ασφαλή μεταφορά και διανομή αγαθών, ανακατασκεύασε και εξόπλισε τα Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας που λειτουργεί σε Κόρινθο, Κέρκυρα και Ίλιον Αττικής και εξασφάλισε κατάλληλη ένδυση για το ανθρώπινο δυναμικό του πανελλαδικά.

Φέτος η Visa στηρίζει μία άλλη σημαντική δράση, μία δράση ουσίας για "Το Χαμόγελο του Παιδιού", προωθώντας μέσω υφιστάμενων "εργαλείων" και υποδομών του Οργανισμού τη διαδραστική Ενημέρωση και Εκπαίδευση των παιδιών στη χρήση διαδικτυακών τραπεζικών συναλλαγών - πιστωτικών/ χρεωστικών καρτών. Η ενημέρωση και η εκπαίδευση θα πραγματοποιούνται από εξειδικευμένη ομάδα στον "ΟΔΥΣΣΕΑ", το 1ο Κινητό Εργαστήριο Ενημέρωσης Εκπαίδευσης και Τεχνολογίας του "Χαμόγελου", αλλά και με την υποστήριξη και συνεργασία του YouSmile – πρόκειται για το Ευρωπαϊκό Μαθητικό Εθελοντικό Δίκτυο του Οργανισμού μας.»

Ελληνική Εταιρία Προστασίας & Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων - Μαριάννα Μόσχου.

Μαριάννα Μόσχου.


«Το κάθε παιδί είναι για εμάς μοναδικό και χρειάζεται εξατομικευμένο θεραπευτικό και εκπαιδευτικό πλαίσιο και ένα πρόγραμμα που να συνδυάζει ατομικές, ομαδικές ή διεπιστημονικές παρεμβάσεις. Η ΕΛΕΠΑΠ παρέχει ολοκληρωμένα προγράμματα αποκατάστασης σε περισσότερα από 1.000 βρέφη, νήπια και παιδιά σχολικής ηλικίας, ετησίως. Προάγει την ψυχοκινητική ανάπτυξη, την ανεξαρτησία, το λόγο και την επικοινωνία, γνωστικές ικανότητες, συναισθηματική και ψυχολογική προσαρμογή, ικανότητες μάθησης και κοινωνικής ένταξης. Παράλληλα παρέχει στήριξη στις οικογένειές τους. Η 
καθημερινότητα στην ΕΛΕΠΑΠ είναι γεμάτη από συναισθήματα και εικόνες, από χαμόγελα, παιδικά τραγούδια, ζωγραφιές, αλλά και αγωνία και άγχος για την επίτευξη του στόχου που όλοι μαζί, ιατροί, θεραπευτές παιδαγωγοί και γονείς, θέτουν για κάθε παιδί ξεχωριστά. Κάθε φορά που ένα παιδί μας κάνει τα πρώτα του βήματα, βήματα ζωής, ο ενθουσιασμός όλων μας είναι μεγάλος και ακόμα μεγαλύτερη η συγκίνηση που νιώθουμε. Όλα τα παιδιά που έρχονται στην ΕΛΕΠΑΠ, είναι και δικά μας παιδιά και η παραμικρή πρόοδος που σημειώνουν είναι για μας το μεγαλύτερο δώρο! Το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών μας, είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή, η πιο δυνατή ικανοποίηση.

Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές ζήσαμε όλα τα μέλη της οικογένειας της ΕΛΕΠΑΠ, στο πάρτι επανένωσης που διοργανώσαμε το Σάββατο 26 Απριλίου στο Κέντρο μας στο Παγκράτι, για τα παιδιά μας που αποφοίτησαν τα τελευταία 8 χρόνια από το Πρόγραμμα Πρώιμης Εκπαιδευτικής και Θεραπευτικής Παρέμβασης - Μονάδα Ειδικής Προσχολικής Αγωγής και εντάχθηκαν με επιτυχία σε σχολεία της γενικής δημοτικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μαζί με τους γονείς τους ήρθαν ξανά στην ΕΛΕΠΑΠ των πρώτων τους χρόνων και αναπόλησαν μαζί μας γλυκές αναμνήσεις από το παρελθόν. "Ψηλώσαμε", ακούγοντας τις όμορφες μελωδίες του Τόνυ στο πιάνο, θαυμάσαμε την ΄Ελλη με το υπέροχο πράσινο φόρεμα-κιμονό, που με ευγένεια δεσποινίδας πλέον, μας καλημέρισε μ’ένα πλατύ χαμόγελο, αστειευτήκαμε με το Σταύρο που, ζωηρός όπως πάντα, έπεσε με ορμή στην αγκαλιά μας. Τα παιδιά μας ζωγράφισαν το τρένο της ΕΛΕΠΑΠ και έγιναν συνεπιβάτες του. Στις ρόδες του έγραψαν ευχές όπως: "ΕΛΕΠΑΠ να τα χιλιάσεις για να μας βοηθάς". Δάκρυα χαράς και συγκίνησης, 
αγκαλιές, φιλιά και υποσχέσεις ότι θα ξαναβρεθούμε σύντομα, ήταν ο  απολογισμός μιας τόσο ξεχωριστής, μοναδικής ημέρας με τα παιδιά μας. Και συνεχίζουμε…..

Η ΕΛΕΠΑΠ έρχεται αντιμέτωπη με αυξημένες απαιτήσεις για παροχή υπηρεσιών, εξαιτίας τωνπολλαπλών κοινωνικών και οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες και της αυξημένης τους ανάγκης για στήριξη. Σ’αυτή την οικονομική δυσπραγία, αναζητούμε από δωρεές, χορηγίες, εκδηλώσεις, 2.500.000 € το χρόνο!

Συνεπώς, η συνδρομή της Visa και των συνεργαζόμενων τραπεζών ALPHA BANK, Τράπεζα Αττικής, Eurobank, HSBC, Postcredit, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και Τράπεζα Πειραιώς, δεν είναι απλά σημαντική, είναι απολύτως απαραίτητη για τη συνέχιση και ευόδωση της καθημερινής, δύσκολης προσπάθειας που  καταβάλλει η ΕΛΕΠΑΠ, εδώ και 80 ολόκληρα χρόνια, για την αποκατάσταση, εκπαίδευση και ισότιμη κοινωνική ένταξη περισσότερων από 100.000 παιδιών με αναπηρία πανελλαδικά. Η ΕΛΕΠΑΠ διαθέτει 6 Κέντρα σε όλη την Ελλάδα. Εκτός από την Αθήνα, λειτουργεί Παραρτήματα σε Θεσσαλονίκη, Χανιά,  Ιωάννινα, Βόλο και Αγρίνιο, στελεχωμένα με 244 άτομα - επιστημονικά εξειδικευμένο προσωπικό.

Με την πολύτιμη χορηγία της, η Visa θα προσφέρει τη δυνατότητα σε 14 παιδιά μας που προέρχονται από οικονομικά αδύναμες οικογένειες, να παρακολουθήσουν για έναν ολόκληρο χρόνο το αποκαταστασιακό, θεραπευτικό και εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα, δίνοντας ώθηση στα βήματά τους και μεγάλη ανακούφιση στις οικογένειές τους. Είμαστε ειλικρινά ευγνώμονες για τη μεγάλη αυτή προσφορά της.»

ΓΕΦΥΡΑ ΖΩΗΣ - Διονύσης Γουράνιος.

Διονύσης Γουράνιος


«Ο σύλλογός μας τα προηγούμενα χρόνια βρισκόταν στο Περιστέρι σε ένα χώρο  συνολικά 100 τετραγωνικών μέτρων, όπου απασχολούνταν δημιουργικά 28 παιδιά. Όπως καταλαβαίνετε, ο χώρος ήταν πραγματικά πολύ μικρός για να μπορέσουν να γίνουν όλες οι εθελοντικές δραστηριότητες. Όταν, λοιπόν, με την χρηματοδότηση της Visa πέρυσι μπορέσαμε και διαμορφώσαμε τον καινούριο μας χώρο, 390 τετραγωνικών, και ήρθαν την πρώτη ημέρα τα παιδιά, άρχισαν να τρέχουν πέρα δώθε, γύρω από τα τραπέζια, να φωνάζουν και να γελάνε για το πόσο μεγάλος και ωραίος ήταν ο καινούριος χώρος. Πιστέψτε με δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το χαμόγελο των παιδιών μας. Αυτό μας έκανε όλους να συγκινηθούμε βλέποντας τα να είναι τόσο ευτυχισμένα.

Όπως πέρυσι έτσι και φέτος η δωρεά της Visa αποδεικνύει το ανθρώπινο πρόσωπο ενός οργανισμού που ελπίζουμε να γίνει παράδειγμα για να ακολουθήσουν και άλλοι. Για εμάς είναι η Visa της καρδιάς μας, που είναι ο σημαντικότερος αρωγός μας μέσα σε αυτή τη δύσκολη εποχή. Πέρυσι μέσα από το πρόγραμμα αλληλεγγύης της Visa "Και η πιο μικρή κίνηση μία μεγάλη αλλαγή" χρηματοδοτηθήκαμε και διαμορφώσαμε τον απογευματινό εθελοντικό πολυχώρο δημιουργίας και έκφρασης παιδιών και νέων με αναπηρία, που βρίσκεται στην Ιερά Οδό, στο Χαϊδάρι. Είναι ένας χώρος όπου απασχολούνται δημιουργικά, μέσω των εθελοντικών δραστηριοτήτων μας κάθε απόγευμα, 49 παιδιά με νοητική υστέρηση, φάσμα αυτισμού και σύνδρομο Down.

Φέτος τα χρήματα σκοπεύουμε να τα αξιοποιήσουμε αγοράζοντας 2 οχήματα για την καλύτερη λειτουργιά του οργανισμού. Επίσης θα φτιάξουμε ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι για να μπορούν τα παιδιά να εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους μέσα από την εκμάθηση και την κατασκευή διάφορων δημιουργιών.»

Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος - Natasha Clive-Βρέκοσι.

Natasha Clive-Βρέκοσι.

«Είναι πολλά τα περιστατικά που μας έχουν περιγράψει γιατροί και έχω αισθανθεί πόσο σημαντικό είναι το έργο μας, καθώς σώζονται καθημερινά παιδιά, από βρέφη μέχρι και ηλικίας 16 ετών. Θυμάμαι όμως ένα περιστατικό που μας περιέγραψε μία γιατρός από Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) που έχουμε δημιουργήσει και εξοπλίσει με τα κατάλληλα μηχανήματα. Ένα βρέφος μεταφέρθηκε στο ΤΕΠ με ασθενοφόρο με καρδιακή ανακοπή. Κινδύνευε να μείνει με μόνιμες νευρολογικές βλάβες ή ακόμα και να χάσει τη μάχη με τη ζωή. Χάρη στο οργανωμένο αυτό τμήμα και την ταχύτητα των γιατρών, πραγματοποιήθηκε προχωρημένη αναζωογόνηση και το βρέφος επέζησε και είναι μία χαρά στην υγεία του. Ήταν πραγματικά καθοριστικής σημασίας για τη ζωή του η ύπαρξη αυτού του τμήματος, καθώς δεν χάθηκε καθόλου χρόνος. Τέτοια περιστατικά δίνουν νόημα στη ζωή όλων μας και μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας, ώστε όλα τα παιδιατρικά τμήματα των νοσοκομείων ανά την Ελλάδα να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να αντιμετωπίζουν άμεσα και σωστά τα παιδιά που φθάνουν εκεί.

Η συνδρομή της Visa είναι πολύτιμη για το έργο μας, καθώς χάρη σε τέτοιου είδους ενέργειες μπορούμε να υλοποιήσουμε τους στόχους μας, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση των παιδικών ατυχημάτων, στην άμεση και σωστή αντιμετώπιση των παιδιατρικών περιστατικών και στην αναβάθμιση της νοσηλείας των παιδιών στη χώρα μας. Χωρίς τη συμβολή της Visa δεν θα μπορούσαμε να προσφέρουμε μηχανήματα ζωτικής σημασίας για την υγεία των παιδιών μας σε 3  νοσοκομεία. Συγκεκριμένα:

1. Θα μπορέσουμε να εξοπλίσουμε τη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας Νεογνών του Νοσοκομείου Παίδων ‘’Η Αγία Σοφία’’ με μία θερμοκοιτίδα νοσηλείας και μία θερμοκοιτίδα ανάνηψης. Η θερμοκοιτίδα νοσηλείας είναι απαραίτητη για τα πρόωρα και μικρού βάρους νεογνά καθώς κινδυνεύουν από υποθερμία. Η θερμοκοιτίδα ανάνηψης είναι κατάλληλη για περίθαλψη, ανάνηψη με χορήγηση οξυγόνου, σταθεροποίηση, μικροχειρουργικές επεμβάσεις και διάφορους άλλους 
χειρισμούς, χωρίς απώλεια θερμότητας των νεογνών.

2. Θα προμηθεύσουμε το Κρατικό Θεραπευτήριο - Γενικό Νοσοκομείο Λέρου με ένα αναισθησιολογικό μηχάνημα, καθώς ο υπάρχων εξοπλισμός παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα, με αποτέλεσμα η αναισθησία να πραγματοποιείται υπό πολύ επικίνδυνες συνθήκες.

3. Θα εξοπλίσουμε την Παιδιατρική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ζακύνθου «Άγιος Διονύσιος» με όλα τα απαραίτητα μηχανήματα αφού και εκεί αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω έλλειψης εξοπλισμού.»

Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/ 

Η ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΩΤΑ-ΠΡΩΤΑ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ


Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Δεν αμφιβάλλω – αλλά και δεν το αμφισβητώ- ότι μια κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, από οποιοδήποτε κόμμα, έχει το δικό της σχεδιασμό και τις δικές της προτεραιότητες απέναντι στις δράσεις που θα αναλάβει, τα ζητήματα που θα αντιμετωπίσει και αυτά που θα τα αφήσει δεν –ας πούμε- «δεύτερη γραμμή προτεραιότητας».

Ο σχεδιασμός και η αίσθηση του επείγοντος είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού, των υπουργών και των  στελεχών που διοικούν , κυβερνούν και αποφασίζουν. Αυτό δεν τίθεται προς συζήτηση. Είναι απόλυτο. Και αποδεκτό. Άσε που είναι και υποχρεωτικό.

Αλλά…

Και είμαι σίγουρος ότι το περιμένατε αυτό  το «αλλά»,  σήμερα, η Ελλάδα, εκτός όλων των άλλων ζητημάτων τρέχουσας διοικητικής, νομοθετικής και πολιτικής επικαιρότητας, βρίσκεται αντιμέτωπη:

1. Με την απερίγραπτη κατάσταση στο Μενίδι όπου πλέον επικρατούν  «εμφυλιοπολεμικές» συνθήκες και όπου ο δήμαρχος της πόλης βρίσκεται στην Εντατική ύστερα από έμφραγμα,

2.  Με τις συνέπειες του τρομακτικού σεισμού στη Μυτιλήνη όπου ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να πιστέψει πως ένας υπουργός καταγγέλλει τους ειδικούς καθηγητές και σεισμολόγους για ατεκμηρίωτες, αβάσιμες  και ανακριβείς εκτιμήσεις που προκαλούν πανικό,

3. Με το – και επισήμως πλέον- «Άβατο των Εξαρχείων» όπου  οι αστυνομικοί διοργανώνουν συγκέντρωση  διαλόγου , προσκαλώντας ΚΑΙ τους «μπαχαλάκηδες» στην πλατεία , θέλοντας να αναδείξουν το πρόβλημα των «τυφλών» φαινομένων βίας που στρέφονται κατά πολιτών αλλά και αστυνομικών,

4. Με χιλιάδες «εκπροσώπους» των Περήφανών Γηρατειών στους δρόμους να διαμαρτύρονται για την εξαθλίωση στην οποία έχουν καταδικαστεί να ζουν,

5. Με τα «αγνώστου» προέλευσης τσιγαράδικα να αλωνίζουν τις Ελληνικές θάλασσες αναζητώντας αραξοβόλι  ώστε να ξεφορτώσουν εκατομμύρια λαθραία, παράνομα τσιγάρα που κανείς δεν ξέρει σε ποιον ανήκουν και προς τα πού κατευθύνονται.

6. Με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και το επαγγελματικό μπάσκετ να έχουν μετατραπεί πλέον σε καθαρό φόβητρο ανεξέλεγκτης βίας και παρανομίας  χωρίς στην ουσία να ασχολείται ΚΑΝΕΙΣ

Και κάποιος θα μπορούσε να πει ότι όλα αυτά είναι «απλά ζητήματα καθημερινότητας» και ότι άλλα είναι τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την κυβέρνηση και τους υπουργούς και τα στελέχη – μπορεί και να είναι αλλά προβάλλοντας τη σημασία ενός προβλήματος, δεν εκμηδενίζεις τη σοβαρότητα ενός άλλου το οποίο ΑΝ το αφήσεις χωρίς ενέργεια, χωρίς μέτρα, χωρίς λύση, οι κυβερνήτες αυτού του τόπου – και άλλων τόπων στον κόσμο ολόκληρο βέβαια- δεν θα έχουν χώρες να κυβερνήσουν. Ναρκοπέδια θα έχουν. Νεκροταφεία, Άντρα της Μαφίας. Απροστάτευτους πολίτες , έρμαια των διαθέσεων κακοποιών.

Και όλα αυτά με υπουργούς σε κρίσιμα πόστα, να παίρνουν τη μια βιαστική , λανθασμένη απόφαση μετά την άλλη.  Και όχι γιατί δεν έχουν την καλή διάθεση να κάνουν καλά τη δουλειά τους και να υπηρετήσουν και τη χώρα και την κυβέρνηση τους και τους πολίτες αλλά γιατί όταν τρέχει μια σωλήνα, πρέπει να τη φράξεις ΑΜΕΣΩΣ και σωστά. Γιατί αν δεν το κάνεις, θα πλημμυρίσει ο τόπος λύματα. Και δεν θα υπάρχει  ΚΑΝΕΝΑΣ για να τα μαζέψει γιατί αυτοί που κάνουν τούτη τη δουλειά, είναι άνεργοι ή απλήρωτοι και δεν θα πάνε.

Έτσι δεν εγκαταλείψαμε το κέντρο της Αθήνας στο παράνομο εμπόριο και το νόμο του πιο καταφερτζή τραμπούκου; Έτσι δεν εγκαταλείψαμε τα Εξάρχεια στα χέρια μιας δράκας ακραίων με μολότοφ στα χέρια; Έτσι δεν εγκαταλείψαμε τα γήπεδα όπου τα Σαββατοκύριακα μαζεύονταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες για να διασκεδάσουν με το αγαπημένο τους άθλημα και κατέληξαν σε εγκαταλελειμμένα πεδία μάχης; Έτσι δεν απαξιώσαμε επιστήμονες και καθηγητές και δημοσιογράφους και «βοθροκάναλα» και γιατρούς και δικηγόρους και εμπόρους και συνταξιούχους, εγκαταλείποντάς τους να «τα βγάλουν πέρα» μόνοι τους , ανεξέλεγκτοι και  μέσα στο μπάχαλο, να αναδεικνύονται ως καλύτεροι οι χειρότεροι; Και χίλιες δυο άλλες ανάλογες περιπτώσεις; Έτσι δεν καταστρέψαμε την Ολυμπιακή; Έτσι δεν φτάσαμε στο χάος και την εγκατάλειψη των Αστικών Συγκοινωνιών; Έτσι δεν απαξιώσαμε τα τραίνα;  Έτσι δεν κάναμε την Αθήνα «νεκρή πόλη»; Έτσι δεν κάναμε τις δυο λέξεις «Μετρό Θεσσαλονίκης» στο πιο σύντομο ανέκδοτο, μαζί με τις άλλες δυο λεξούλες «Έλληνας αγρότης»;

Συγκροτηθείτε. Είμαι σίγουρος ότι μπορείτε. Και σταματήστε να χρησιμοποιείτε την πολυπιπιλισμένη καραμέλα τού «Δεν τα κάναμε εμείς. Οι προηγούμενοι φταίνε». Είστε κυβέρνηση. Είστε υπουργοί. Παίξτε αποφασιστικά το ρόλο σας. Κι αν δεν μπορείτε, σπίτι σας. Πιστέψτε με, καλύτερα θα είστε εκεί.